رایج‌ترین شکل از آویشن به نام علمی Yhymus vulgaris شناخته می شود. این بوته همیشه سبز هزاران سال است که به منظور کاربردهای دارویی و آشپزی مورد استفاده قرار می گیرد. آویشن گیاهی بومی منطقه مدیترانه و برخی مناطق مشخص در آفریقا است و قدمت استفاده از آن به دوران امپراتوری مصر باز می گردد.
از نظر استفاده در آشپزی، ساقه و برگ های آویشن در غذاهای مختلف به صورت کامل یا خشک شده مورد استفاده قرار می گیرد. آویشن به طور معمول به انواع مختلف سوپ، سس ها، و غذاهای گوشتی اضافه می شود و بیشتر به عنوان یک چاشنی خوشمزه کاربرد دارد. در همین راستا، برگ های آویشن را می توانید از ساقه جدا کرده و آن را تبدیل به یک ادویه سازید و یا کل گیاه را برای تغییر مزه به وعده های غذایی بزرگ یا خورش اضافه کنید.
از سوی دیگر، تاریخچه دارویی آویشن شامل استفاده از روغن آن می شود. برگ های آویشن می توانند برای دم کردن یک چای مفید به کار گرفته شوند و عصاره آویشن نیز می تواند با روغن ها یا کرم ها برای استفاده موضعی روی بدن کاربرد داشته باشد.
